Informacje o przewodnictwie

 

Oferta przewodnicka

Latem do podstawowych zadań polskich międzynarodowych przewodników wysokogórskich IVBV należą wejścia z klientami na trudniej dostępne szczyty w Tatrach (Gerlach, Lodowy, Ganek itp.), wspinaczki w Tatrach oraz wyjazdy alpejskie na Mont Blanc, Grossglockner oraz inne słynne szczyty. Stosunkowo często zdarzają się też wspinaczkowe wyjazdy w Dolomity. Część kolegów organizuje bardziej egzotyczne wyprawy - na Elbrus, Aconcagua i szczyty himalajskie. W zimie nasze główne zajęcia to prowadzenie wyjść ski-turowych w Tatrach i w Alpach oraz jazda poza trasami na nartach i snowboardzie, również z użyciem helikoptera. Do tego dochodzą wspinaczki zimowe - głównie na lodospadach.

 

Znaczna część naszych gości nie ma górskiego doświadczenia, dlatego rolą przewodnika jest odpowiednie dobranie celu wyprawy. Każdy może przeżyć wspaniałą przygodę już za pierwszym razem, a indywidualny dobór wycieczki odpowiadającej zainteresowaniom i możliwościom danej osoby pomaga to osiągnąć. Jednym z najpopularniejszych celów pierwszego trudniejszego wyjścia w góry jest Mnich.W zimie przydadzą się odpowiednie umiejętności narciarskie czy snowboardowe, które wprawdzie nie muszą być jakoś szczególnie wysokie, jednak powinny zapewniać dobrą kontrolę zjazdu. Podobnie jak latem, przewodnicy wybierają trasy zapewniające najlepsze możliwe warunki i dostosowane trudnością do możliwości swoich gości. Zapewnią również niezbędny sprzęt techniczny (uprzęże, kaski, liny, wyposażenie lawinowe) i w razie potrzeby służą pomocą w wypożyczeniu sprzętu ski-turowego. Regułą jest, że uczestnicy muszą mieć własne odpowiednie ubranie, obuwie i plecaki.Zapraszamy serdecznie do kontaktu i sprawdzenia pełnej oferty poszczególnych przewodników, ich dane znajdują się w zakładce Przewodnicy z licencją IVBV.

 

Od pierwszych wejść na szczyty tatrzańskie do IVBV

Pierwsze wejścia na większość poważnych szczytów Tatr i Alp odbywały się w zespołach prowadzonych przez przewodników. Korzystanie z usług przewodników podczas wyjść w góry jest w Europie Zachodniej do dzisiaj czymś powszechnym. Niestety, przewodnictwo polskie za czasów komunizmu zostało "przesterowane" na obsługę dużych grup, bo indywidualne działania praktycznie nie były akceptowane przez system. Wejścia na wymagające technicznie szczyty, na które przewodnicy tatrzańscy prowadzili gości jeszcze w XIX wieku, stały się marginesem praktyki przewodnickiej.

 

Przewodnicy w Polsce zaczęli być utożsamiani z prowadzeniem grup i pełnieniem funkcji głównie dydaktycznych. Kiedy Polska tkwiła za żelazną kurtyną, przewodnictwo alpejskie jako profesja rozwijało się i w latach sześćdziesiątych powstał międzynarodowy standard szkolenia oraz certyfikowania przewodników. Od niemieckiej i francuskiej nazwy Międzynarodowej Federacji Związków Przewodnickich powstały skróty, którymi potocznie określa się kwalifikacje międzynarodowych przewodników: IVBV i UIAGM.

 

Po 1989 roku polscy przewodnicy zainteresowani przewodnictwem technicznym i powrotem do tradycji nawiązali kontakt z przewodnikami w Alpach i zaczęli pracować na rzecz spełnienia wymagań niezbędnych do uzyskania międzynarodowych uprawnień IVBV. Polskie Stowarzyszenie Przewodników Wysokogórskich zostało pełnoprawnym członkiem IVBV w roku 2000 - od tego czasu szkoli i certyfikuje polskich międzynarodowych przewodników wysokogórskich. Standard IVBV jest obecnie oficjalnie uznawany w ponad dwudziestu krajach świata - od Peru, Argentyny i Kanady, przez kraje alpejskie aż do Słowenii i Słowacji, a kolejnych kilkanaście krajów stara się o dołączenie do tego elitarnego grona. Na świecie nie ma alternatywnego standardu szkolenia przewodników górskich - niektóre kraje mają kwalifikacje lokalne jako równoległe do międzynarodowych, ale siłą rzeczy obowiązują one jedynie w kraju, który je wystawił.

 

Przepisy w Polsce

W najnowszej nowelizacji Ustawy z dnia 16 czerwca 2010 roku o usługach turystycznych znalazły się zapisy rozpoznające standard IVBV. Polskie prawo następująco określa nasze uprawnienia: "(...) 5. Uprawnienia międzynarodowych przewodników wysokogórskich obejmują prowadzenie i szkolenie turystów podczas wyjść wspinaczkowych i alpinistycznych oraz zjazdów narciarskich i snowboardowych, w szczególności poza zorganizowanymi terenami turystycznymi i narciarskimi, a także podczas pokonywania stromych koryt rwących potoków górskich i wodospadów przy użyciu technik alpinistycznych bez sprzętu pływającego (canyoning) (...)". Ustawa precyzuje dodatkowo, że uprawnienia polskich przewodników IVBV nie są ograniczone terytorialnie, w odróżnieniu od wszystkich innych certyfikowanych w Polsce przewodników, np. tatrzańskich, którzy mają uprawnienia i kompetencje do prowadzenia ludzi jedynie na obszarze obowiązywania ich uprawnień.

 

Uwaga! Podobne skróty - bardzo różne znaczenia

Wyjaśnienia domaga się mylony czasem z UIAGM skrót UIMLA. Jest to rozwijający się standard opiekunów dużych grup w terenie niewymagającym kompetencji wspinaczkowych i alpinistycznych. Polska agenda UIMLA nie wypracowała jeszcze jasnego przekazu informującego, czym się zajmuje, i wiele osób uznaje liderów UIMLA za przewodników górskich, a niefortunna zbieżność skrótów pogłębia zamieszanie. Strony internetowe UIMLA i jego angielskiej agendy jasno informują o zakresie kompetencji liderów UIMLA.

 

Za stroną www.uimla.org: The IML qualification lets the holder leading groups in different mountains all over the world, where the skills of alpinism are not required. IMLs can not provide tours on glaciers and permanent snow, and where the planned use of a rope is necessary ("Kwalifikacje Międzynarodowego Górskiego Lidera pozwalają ich posiadaczom prowadzić grupy w różnych górach świata niewymagających umiejętności alpinistycznych. Liderzy nie mogą prowadzić wycieczek na lodowce i całoroczne pola śnieżne oraz tam, gdzie konieczne jest planowe użycie liny").

 

Za stroną www.baiml.org: There are the more obvious activities like trekking, walking and snow shoeing but members can also offer other diverse recreational activities including mountain biking, specialist plant or bird holidays or nordic walking. ("Bardziej oczywiste aktywności to trekking, przechadzki i rakiety śnieżne, ale członkowie mogą także oferować zróżnicowane aktywności rekreacyjne, takie jak jazda na rowerach górskich, specjalistyczne turnusy z obserwacją ptaków lub roślin oraz nordic walking").